Matías Bottoni zei 40 dagen na het zwembadongeluk in Parque Roca: "Soms boeken we vooruitgang, andere dagen niet, maar beetje bij beetje boeken we kleine stapjes."

"Beetje bij beetje worden kleine dingen bereikt", zegt Matías Bottoni . Hij is amper 17 jaar oud, maar zijn stem klinkt vastberaden, met een zelfvertrouwen dat je niet zou verwachten van iemand die de moeilijkste 40 dagen van zijn leven doormaakt. Als kind droomde hij ervan om wedstrijden te zwemmen, het water in te gaan en het gevoel te hebben dat alles mogelijk was. Maar op zaterdag 10 mei veranderde alles. Tijdens de warming-up voor een wedstrijd in Parque Roca liep hij door een ongeluk een dwarslaesie op die zijn carrière stillegde en zijn leven stillegde. Vandaag de dag, in APREPA, een revalidatiecentrum aan de rand van Rosario, ziet Matías elke dag tegemoet met de vaste hoop om weer zichzelf te worden.

Met de steun van zijn familie en vriendin herstelt de zwemmer langzaam, maar met een veerkracht die geen grenzen kent . Hij neemt geen genoegen met wat hem gegeven wordt: hij eist meer beweging, hij staat erop, hij traint zelfs in het weekend en op feestdagen, wanneer hij geen tijd heeft voor revalidatie. Hij maakt ook van de gelegenheid gebruik om bezoek te ontvangen of films te kijken. Alle beetjes helpen, en Matías weet dat.

Dag na dag wordt hij gesteund door de liefde die hij sinds zijn ongeluk van honderden berichten heeft gekregen. De steun van iconische Argentijnse sportfiguren zoals Ángel Di María , José Meolans en Giovani Lo Celso drijft hem om te blijven vechten. Hij is ook diep geraakt door de genegenheid van fans van River Plate , zijn favoriete club, zoals Franco Armani, en eeuwige idolen zoals Burrito Ortega en Chori Domínguez . In een exclusief interview met Clarín vertelt Matías over zijn gezondheid, de kleine verbeteringen die zijn lichaam heeft doorgemaakt, hoe hij elke dag ervaart en wat publieke steun voor hem betekent.

- Ik voel me nu prima. Ik werk aan mijn herstel. Het proces verloopt langzaam, maar ik boek beetje bij beetje vooruitgang.

Ik kan mijn armen al een tijdje bewegen, maar ik boek heel geleidelijk en langzaam vooruitgang. Een paar dagen geleden begon ik bijvoorbeeld kleine bewegingen te maken met een paar vingers van mijn rechterhand die ik eerst niet kon bewegen. Het gevoel komt heel langzaam terug. Ik kan mijn nek en bovenborst bewegen, maar vanaf daar heb ik nog steeds geen controle.

- Voelt u een gevoeligheid in uw onderrug?

Ja, er is wat gevoeligheid in de voeten en de achterkant van de benen . Maar het is geen normale gevoeligheid. Het zijn tintelingen en kleine dingetjes die je voelt, maar het is nog niet normaal.

-Je merkt elke week kleine stapjes…

Ja, er zijn dagen dat je vooruitgang boekt, andere dagen dat je dat niet doet en je vastloopt. Maar beetje bij beetje bereik je kleine dingen.

-Waaruit bestaat uw revalidatie?

- Er zijn twee shifts, één in de middag en één in de ochtend. Het bestaat uit zowel fysiotherapie met kinesiologie en oefeningen in de sportschool, als ergotherapie, wat meer therapeutische oefeningen zijn die meer gericht zijn op de fijne motoriek van het bovenlichaam.

-Is er geen therapie in het weekend of op feestdagen?

-Geen zaterdagen, zondagen en sommige feestdagen, zoals vandaag (vrijdag de 20e), een belangrijke feestdag voor Vlagdag.

-Wat doe je dan tijdens die dagen?

Kijk, ik mag bepaalde oefeningen als huiswerk doen, zeg maar. Ik doe ze, en in het weekend heb ik ook bezoek. Ik breng mijn vrije tijd door met het kijken van films, of kletsen buiten met het bezoek. Ik heb de mogelijkheid om naar buiten te gaan, waar een mooie groene ruimte is.

-Ja, de waarheid is dat APREPA beter is dan Fleni (Escobar) qua comfort, vooral wat betreft de kwaliteit van de zorg die ik hier krijg. Ik ben wat dat betreft iets tevredener.

-Natuurlijk is het een heel moeilijk proces en ik heb mijn dagen. Er zijn dagen dat ik me beter voel, andere dagen dat ik me slechter voel, maar goed, je komt er doorheen.

-Voel je de genegenheid van de mensen?

- Ja, ik krijg veel berichten. Ik krijg alle steun en daar ben ik dankbaar voor. Het is heel moeilijk, maar de waarheid is dat de steun van mensen ongelooflijk is en ik ben er heel dankbaar voor.

-Naast je familie heb je een ijzersterke vriendin die nooit een moment van je zijde wijkt...

- Ja, het is waar... hij was bij me. Hij is een heel belangrijke steun voor me, en zoals je zegt, hij is er vanaf het begin bij geweest.

-Heb je veel berichten van atleten ontvangen?

-Ja, veel mensen, veel voetballers die me filmpjes stuurden waarin ze me aanmoedigden. Het was echt leuk. Lo Celso, Meolans, Di María, en ook River Plate-spelers zoals Armani, en dan nog meer historische spelers zoals Burrito Ortega en Chori Domínguez.

-Veel mensen wachten op jouw herstel…

- Ik ben zo dankbaar voor de ruimte. Ik wil graag bedankjes sturen naar alle mensen die me steunen en me die berichten sturen, die voor me bidden en die me steunen, financieel of op welke manier dan ook. Een bericht voor mijn familie en mij.

Terwijl Matías Bottoni herstelt, wordt de steun van zijn familie een fundamentele pijler op dit moeilijke en onzekere pad. Achter elke kleine stap voorwaarts schuilt stil werk, een netwerk van professionele ondersteuning en emotionele steun die in elk woord voelbaar is.

"Hij heeft een huisarts en die vertelde me dat Matías meer wil in de revalidatie . Ze geven hem een ​​oefening en hij wil ermee doorgaan... hij heeft die atletenmentaliteit," onthult zijn moeder, Valeria Grimaux.

Matías had een cruciaal moment in zijn carrière bereikt: hij deed mee aan een toernooi met een kans om zich te kwalificeren voor de Zuid-Amerikaanse kampioenschappen en volgens zijn moeder werd hij geselecteerd voor de JADA Games, die in Rosario worden gehouden. Soms voelen hij en zijn familie de droefheid van wat er niet is gebeurd. " Hij begint te klagen: 'Had ik maar meegedaan aan het nationale toernooi.' Soms heeft hij van die dieptepunten...", zegt zijn moeder.

Zijn familie en het medische team dat hem begeleidt, begrijpen de complexiteit van het proces en werken samen om hem de best mogelijke zorg te bieden. "Matías heeft zijn eigen team voor geestelijke gezondheidszorg, een psycholoog en een psychiater; hij wordt nauwlettend gevolgd. Ik heb contact met de psychiater; we hebben korte gesprekken", zegt zijn moeder, die nauwlettend op de hoogte is van elk detail van zijn behandeling.

Het is de bedoeling dat Matías' revalidatie in de toekomst ook hydrotherapiesessies omvat, een belangrijk onderdeel van zijn training, hoewel de voorbereiding op de terugkeer naar het water lang zal duren. "Nou, er zijn hier natuurlijk hydrotherapiebaden. Ze werken hieraan, zodat hij op een dag klaar is om weer in het water te gaan , want hydrotherapie is ongelooflijk goed voor hem," legt zijn moeder uit.

Hij onthulde ook dat het ruggenmerg elke week tekenen van herstel vertoont: "Het is alsof iets dat sluimerend was, langzaam ontwaakt. Het ruggenmerg verkeert in shock en moet er langzaam uitkomen; het kost tijd omdat alles nog ontstoken is . Er moeten nog onderzoeken worden gedaan; we hebben een MRI-scan en een consult met een neurochirurg gespecialiseerd in wervelkolomchirurgie," voegde hij eraan toe.

"Alle specialisten zijn er. Het is niet zo dat ze komen en gaan. We zijn gewend aan de FLENI, waar helaas altijd maar één kinderarts komt. En alle specialisten die je zoekt, zijn hier, en als die er niet zijn, bieden ze je die aan. Ze willen dat Mati onder toezicht staat," benadrukt hij.

Matías integreerde ook supplementen en vitamines in zijn behandeling onder medisch toezicht. "Ze zijn hier heel open. Mati is nu ook begonnen met het slikken van supplementen, vitamines en andere dingen zoals omega 3. Al deze dingen worden besproken met professionals; ze streven het beste voor hem na zonder egoïsme of onverschilligheid, en daarom voelen we ons ook op ons gemak," zegt zijn moeder.

De strijd is echter dagelijks en uitputtend. "Het is onmogelijk om weer aan het werk te gaan. Ik ben 24/7 bij Matías. Het is moeilijk. Ik was niet betrokken bij het ongeluk, maar soms droom ik erover, word ik wakker en denk ik aan het ongeluk dat hij heeft gehad . We zitten er nog steeds middenin," bekent Valeria. Omdat ze niet meer aan het werk kunnen, rekent het gezin op de hulp van degenen die hen steunen in deze moeilijke strijd. "Heel erg bedankt aan iedereen. Zonder ieders steun weet ik niet wat we hadden gedaan," besluit ze met diepe emotie.

► CBU: 0720101788000035926254

► Aliassen: LUCIANOMARTINBOTTONI

► Rekeninghouder: Bottoni Luciano Martin

► Houder-ID: 25.524.775